The Five Dysfunctions of a Team

เมื่อปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสอบรม(ภายใน) อาจารย์ให้อ่านหนังสือมาก่อน ด้วยความขยันน้อย จึงอ่านจบไปเพียง part เดียว (ตามที่มีอีเมล์แจ้งมา) อาจารย์สอน 2 part น่ายินดีที่ผู้เข้าอบรมให้ความสนใจ

สันนิษฐานว่า:
- มีการเตรียมตัวมาก่อน
- เนื้อหาเป็นเรื่องที่สนใจ หรือ กำลังประสบปัญหาอยู่
- ให้ความร่วมมือ ไม่มีใครนำ notebook เข้าเลย (เป็นสิ่งที่ในหนังสือกล่าวไว้)



วันนี้เริ่มอ่าน part 2 ก็ยังไม่จบ เป็นเรื่องนี้สนุกจริงๆ (ศัพท์ไม่ง่ายนัก ใช้ Dictionary บ่อย)

สรุป ของหนังสือ The Five Dysfunctions of a Team




http://www.thepracticeofleadership.net/2007/03/21/book-review-the-five-dysfunctions-of-a-team/

http://www.brainbasedbusiness.com/2006/09/dynsfuntions_of_a_team.html

http://cnx.org/content/m14092/latest/

ครูแสนดี

เช้านี้โชคดีได้สนทนากับนาย 2 ท่าน

โชคชั้นที่ 1 เหตุเกิดจาก ระบบมีปัญหา ทำให้ #1 โทรมาที่โต๊ะ แจ้งปัญหา และภามว่า คุณสามารถแก้ปัญหาได้ใช่มั้ย (ตรวจสอบ และตอบว่า เห็นสาเหตุ) จากนั้นก็แก้ไขและได้รายงานผ่าน IM รู้สึกละอายเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ต้องให้ #1 มาบอก

#1 ตอบกลับมาว่า
แค่เห็น ไม่ใช่เข้าใจ แค่เข้าใจ ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์

แฝงปรัชญาให้เราได้กลับไปคิดอีก

ไม่นานนัก #2 เดินมาหาที่โต๊ะ พร้อมยื่นหนังสือ ที่เคยขอยืม (ละอายเป็นครั้งที่ 2 ให้ผู้ใหญ่มาหา) #2 หาได้รู้สึกอย่างนั้น กลับอธิบาย เนื้อหาที่เราสนใจ อย่างตั้งอกตั้งใจ

นี่แหล่ะ เสน่ห์ของการเป็นพนักงานของที่ทำงานนี้ ทำให้เราคิดนอกใจไม่ได้

สาหัส

บาดเจ็บ จากการสื่อสารที่้ขาดการสื่อสาร ภาวะการผู้ใหญ่ คือ จึงไม่ควรตอบโต้ใดๆ ได้แต่ให้เวลาเป็นเครื่องช่วยรักษาความเจ็บปวด

The Bear Wish Project ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ สิ่งที่เกิดข้างต้น นอกจาก เรื่องของ เวลา เพราะ มีเวลา ก็ไม่พลาดที่จะฆ่าเวลา ด้วยการ แวะร้านหนังสือ(พักกลางวัน) หน้าปกสะดุดตาอีกตามเคย ไม่ใช่หนังสือ ไอที (ผ่านเงื่อนไขที่ 1) ไม่ใช่หนังสือบริหารจัดการ (ผ่านเงื่อนไขที่ 2) ไม่ใช่หนังสือ how to (ผ่านเงื่อนไขที่ 3)

ช่วงเย็นที่ผ่านมาระหว่างที่รถติดสนิท อ่านได้ 73 หน้า (เสียอย่างนึง ตัวหนังสือเล็กไปหน่อย) ไว้อ่านจบจะมาบันทึกไว้ มีเวลาจะทำ มุมหนังสือ เพิ่มเติม (wish list)

เขียน

สัปดาห์ที่ผ่านมา นาย ขอรายงานประจำสัปดาห์ เรื่องนี้เป็นข้อเสียของเราเสียจริง ชอบทำ แต่ไม่ชอบเขียน(ส่วนตัว) ที่แย่คือ ไม่ทำรายงานของฝ่ายส่ง นั่นหมายความว่า ผลงาน ความคืบหน้าของคนทั้งฝ่าย ไม่เป็นที่รับรู้จากภายนอก

เหตุผล ลึกๆ คือ เป็นคนเขียนไม่เก่ง และ รู้สึกว่าเขียนไม่ดี ในภาพของทั้งฝ่าย จึงไม่ยอมเขียนและไม่เริ่มเขียน แต่จากนี้เป็นสิ่งที่สัญญา(ใจ)ว่าจะส่ง ถ้าไม่เริ่ม คงไม่ได้เปลี่ยนแปลงและพัฒนา

ชาร์ทแบต

ผู้สูงอายุมักจะพูดว่า แก่แล้วก็ไม่มีอะไรดี คำพูดนี้ท่าจะจริงสำหรับคนที่ไม่ใคร่ดูแลสุขภาพ เช่น ตัวเรานั่นเอง หลายสัปดาห์มานี้ป่วยด้วยอาการปวดศรีษะ ตุ่บ ตุ่บ สังเกตุว่าสามารถบรรเทาอาการด้วยการนอนพัก เมื่อคืนนี้เองก็เป็นอีกวันหนึ่ง ที่กลับถึงบ้านแล้วไม่สามารถทำงานทั้งที่สัญญากับเพื่อนร่วมงานว่าจะแก้ระบบ เพื่อคืนเซิร์ฟเวอร์แต่ไม่สามารถฝืนสังขารไหว

ถึงบ้าน สามทุ่มกว่าๆ ผลอยหลับไป รู้สึกตัวอีกทีก็ ตี 5 เศษๆ เช้านี้รู้สึกดีขึ้น เหมือนได้ ชาร์ทแบต ให้กับชีิวิต ให้มาทำงานได้อีกวันหนึ่ง ขอบคุณ....ต่อชีวิตให้....

ข้อมูลของฉันน......

ระยะนี้มักจะได้รับสายจากบุคคลที่ไม่รู้จักทั้งโทรศัพท์เคลื่อนที่ และ ์ที่ทำงาน เพื่อเชิญชวนให้สมัครเป็นสมาชิกของบัตรเครดิต หลาย ๆ ราย ไม่รู้ว่าบุคคลเหล่านี้ได้หมายเลขติดต่อจากที่ใด เค้ามีความพยายามในการติดต่อเชิญชวนให้เป็นสมาชิก (เคยได้ยินเพื่อนแซวว่า มีระบบการทำงานแบบสัตว์ปีกชนิดหนึ่ง) ชวนทั้งเช้าสาย บ่าย เย็น (คิดแบบติดลบ) ขนาดขอสมัคร ยังตามกันเช่นนี้ หากพลาดเป็นหนี้ของเขาหล่ะ จะ สยอง ขนาดไหน....

บัตรเครดิต ใช้อย่างมีสติ...

ฝากธนาคาร....สมอง

เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมาแวะไปร้านหนังสือ เพื่อหาของฝากให้เพื่อน และแล้วก็เลือกหนังสือ "อัจฉริยะสร้างได้" ให้เพื่อนที่จะกลับไปเรียนที่ Harvard (เท่ห์จัง) และให้พี่สนิท คนละเล่ม

และซื้อหนังสือ "จิตสมอง" ให้ตัวเอง เพื่อทำความเข้าใจ จิต และ สมอง อ่านจบแล้ว หลังจากนี้เป็นช่วงเวลาแห่งนักปฎิบัติ

ทำไม.....ไม่ทำงาน

เมื่อหลายปีก่อน ซื้อหนังสือ "ทำไมลูกน้องไม่ทำงาน" ณ เวลานั้น ไม่ได้เป็นหัวหน้าใคร เพียงแค่ต้องการซื้อมาอ่าน เพื่อหาทางออกให้เพื่อนร่วมงานคนนึง ว่าทำไมหัวหน้าจึงคิดว่าเค้าไม่ทำงาน และ ทำไมเค้าถึงทำงานไม่เสร็จเสีย เราอยู่ในฐานะคนกลางที่รับฟังคนทั้งสองคน เมื่ออ่านแล้วก็ทำ mindmap เก็บไว้ ก็ยังหาทางออกไม่ได้ ตอนนั้นเข้าใจว่าเป็นปัญหาเทคนิค เราจึงเลือกไปเรียนต่อ ป.โท เพื่อดูว่าจะมาช่วยเพื่อนและฝ่ายอย่างไรได้บ้าง

เวลาผ่านไปหลายปี ตอนนี้เพื่อนร่วมงานคนนี้ มีการพัฒนาในทางที่ดีขึ้น แม้ว่าจะยังไม่ได้อย่างที่คนอื่นคาดหวัง ไม่ได้ใช้หนังสือเล่มนี้ ช่วยแก้ปัญหา สิ่งหนึ่งที่ช่วยเปลี่ยนแปลงในเพื่อนร่วมงานคนนี้คือ คำว่า "เพื่อน และความเข้าใจ" มิใช่ "หัวหน้า" หรือ "ลูกน้อง"

ความจริง...ที่ไม่อยากฟัง

เมื่อคืน post บน blog ภายในบริษัท (เห็นเฉพาะกลุ่ม) เกี่ยวกับปัญหาของ spam ตั้งหัวข้อ "การต่อสู้ spam แต่เพียงลำพัง"

spam เป็นเรื่องที่มีคนรายงานปัญหามากกว่าคนแก้ปัญหา (พูดตามความเป็นจริง อาจจะกระทบใจใครบางคน) งานที่ทำแล้วไม่เคยเสร็จหรือหยุดนิ่งได้ ต้องวิเคราะห์คู่ต่อสู้ตลอด(spammer) งานที่ทำแล้วเหนื่อย ไม่ค่อยได้้รับความพอใจจาก...... . {ขอละไว้เท่านี้เพราะเป็นเรื่องภายใน}

เช้านี้ไปประชุม ก็มีการพูดถึงเรื่อง spam อีก อันที่จริงก็ไม่ใช่มีเพียงแต่เราที่ต่อสุ้ spammer เพียงลำพัง เพียงแต่ กลุ่มผู้ที่ทำงานนี้ ทำงานแบบต่างคนต่างทำ ต่างคนต่างอดทน ต่างคนต่างหาทางออกให้ตัวเอง

กำลังใจ

การทำการสิ่งใดๆ มีทั้งที่สำเร็จ ล้มเหลว พบอุปสรรค แก้ไขปัญหา กว่าจะผ่านพ้นไปได้ ..... วันนี้เจอวีดีโอ ขอเก็บไว้เป็นกำลังใจของตัวเอง และ เพื่อนๆ ที่ผ่านมา

IM

เคยสังเกตุมั้ย เริ่มทำงานตอนเช้าทุกวัน ไม่ได้เดินเถลไถลที่ไหน ปั๊บเดียว เลิกงาน แต่กลับไม่ได้งาน เวลาส่วนใหญ่ถูกใช้ไปในการตอบ Instant Messenger (IM) และบางครั้งก็ได้รับข้อความ entertainment จากคนหน้าเดิม ไม่รู้ว่าเค้าไม่ทำงานรึอย่างไร ไม่อยากถาม จะหาว่าเรา ซีเรียสไปได้ หรือบ้าทำงานอยู่ได้

2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา เริ่มแก้ไขที่ตัวเราเอง กำหนดให้ Instant Messenger ทั้ง ICQ และ MSN มีสถานะ BUSY/DND จุดประสงค์เพื่อให้ผู้ส่งตระหนักว่าเรากำลังทำงานอยู่ แต่ก็ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้าง ก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไร

ผลที่ทำดีอย่างที่เห็น เราสามารถมีสมาธิในการทำงานที่ดีขึ้น output ดีขึ้น

เครื่องมือสื่อสาร ไม่ว่าจะไฮเทค อย่างไร มีข้อดีก็มีข้อเสีย ขึ้นอยู่กับว่า เราจะเลือกใช้ให้เกิดประโยชน์ ถูกที่ ถูกเวลา อย่างไร

เหตุเกิดเมื่อวาน

เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นจากการสื่อสารขัดข้อง และ ต่างคิดกันไปเอง จึงทำให้งานที่ออกมา ต้องเสีย resource ไปทำสิ่งที่ยังไม่รู้ว่าจะมีคุณค่าหรือไม่

ูคำพูดกับการกระทำ

เช้านี้ฟังวิทยุสถานีหนึ่ง ดีเจเล่าให้ฟังว่า มี

หน่วยงานราชการของประเทศหนึ่งออกกฎห้ามให้พูดประโยคเหล่านี้ เป็นไปไม่ได้ แล้วจะให้ ฉัน/ผม ทำอย่างไร แต่ .... บอกว่า ... แค่นี้นะ จะพักเที่ยงแล้ว ....

และบางครั้งจะได้ยินประโยคเช่นนี้ ผม/พี่/ฉันไม่รู้ ....... ทำไม่เป็น .... ไม่เคยทำ .... นานแล้วจำไม่ได้ ....... ตอบง่ายๆ แต่คนฟังอึ้ง